Wiejski maraton świąteczno-noworoczny cz. IV

 Święta, Święta i już po.  Noc minęła niespokojnie, głównie przez jakieś głupie sny. Śniło mi się, że pojechaliśmy do domu w mieście, a tam wszystko pootwierane na oścież, dom jakis taki ciemny, obcy...W każdym razie nie wyspałam się za nadto.

Za oknem za to -2C i szron. Połaziłam z aparatem i w Albiczukowskim natknęłam się na śpiącą Wańkę na zmrożonej ziemi. Jak z tego wynika, ciepła buda nie jest potrzebna niektórym psom.

Obok Maszka na swoim terenie łowieckim. Ten kot tłucze gryzonie w ilościach hurtowych, niektóre oddawał Cześce jako dżentelmen, niektóre przynosił na ganek jako trofea. 

No i takie tam

Wróciłam do domu, zjedliśmy śniadanie, a następnie leniłam się bez żadnych wyrzutów sumienia do południa z okładem słuchając Manniaka po Omacku w RNŚ. W. przygotowywał jakiś obiad zapiekankowy korzystając  z odkrytego (przeze mnie) sposobu rozgrzewania piekarnika. Postanowiliśmy zjeść coś konkretnego a następnie udać się na spacer do lasu. Krótki, bo Zebas pewnie nie wytrzyma zbyt długo, a kubraka nie zabraliśmy.

We wsi cisza, czuć było wzmagający się wiatr, więc trzymaliśmy się lasu. Wzięłam ze sobą tylko kompakt w celu fotografowania ewentualnych ptaków, ale W. ex-post uświadomił mnie, że ptaków w wietrzny dzień raczej się nie widuje. No i rzeczywiście. Byłam zatem zmuszona do wykorzystania tego aparatu do robienia zdjęć poniekąd krajobrazowych, a niestety wychodzą mi one fatalnie. Jakies takie szare, płaskie. Kombinowanie z ustawieniami nie na wiele się zdało.

No ale przede wszystkim zdokumentowałam jedno ze śmietnisk w tymże lesie. Jesteśmy głęboko zbulwersowani tym, że tu ciągle śmiecie zamiast w pojemnikach lądują w lasach. W. czytał w pewnym tygodniku, że gmina Wisznice wiedzie prym jeśli chodzi o procent umów podpisanych na wywóz odpadów. Jedynie 28% gospodarstw domowych ma taką umowę. Wymyślono bowiem, że można podpisać oświadczenie, że się nie produkuje odpadów! Istny skandal! Takie oświadczenie to my możemy złożyć, jako że jesteśmy tu sporadycznie i śmieci zabieramy ze sobą. A cała reszta???

Poszliśmy jeszcze nad bagienko, gdzie niestety wypłoszyłem jakiegoś ptaka drapieżnego, zupełnie niewidocznego na tle szarości i burości. 

Wracaliśmy po jakiejś godzinie i nad polami przed domem zobaczyliśmy jeszcze popisy lotnicze dwóch pilotów, którzy latają dość regularnie nad gminą, albowiem to lokalsi. Schodzili nisko nad polem, a potem podrywali się do lotu robiąc jakieś akrobacje. Księżyc wschodził.

Po powrocie wywaliłam jeszcze pościel do wietrzenia na ganek. Przy jej wnoszeniu do domu W. zahaczył i wywalił wiaderko z kapustą kiszoną stojące w sieni na podłogę, więc miałam jeszcze sporo sprzątania. Wycieraczka poszła na dwór, bo jednak sok z kapusty nadał jej specyficzny zapach. W. skruszony umył nawet podłogę w sieni.

Po wszystkim ułożyłam się na kanapie ze Siestą, a potem Piosennikiem w RNŚ, w międzyczasie sprzątając kuchnię i wskakując pod prysznic.

Późnym wieczorem zbierając koty z podwórka postanowiłam jeszcze wyjść z aparatem. W. tym razem poszedł ze mną. Wziął nawet Zebasa i to bez smyczy. Co prawda po 10 minutach musiał go schować pod kurtkę, bo wiał lodowaty wicher.

A potem, słuchając szumu wiatru postanowiliśmy oddalić się w kierunku c.d., który jak zwykle n.