Sądny weekend cz.III

W niedzielę tradycyjnie nie robiliśmy nic hałaśliwego, Poza tym planowaliśmy jechać do domu w miarę wcześnie. Chciałam się jeszcze spakować na poniedziałkowy foto wyjazd nad Biebrzę.

W ramach ćwiczeń przed warsztatami zaczaiłam się na okoliczne ptactwo

Szpak najwyraźniej okupował gałąź przed wlotem do budki! I śpiewał, czyli chyba szuka żony! Zatem jeden domek być może zostanie wynajęty bardzo szybko.

W oddali na polach pasły się sarny, ale z tej odległości niewiele co widać 

Pogoda była fajna, w ogrodzie coraz więcej kolorów

W. miał wysiać mieszankę łąki kwietnej. Postanowiłam, że nakręcę krótki filmik z tego przedsięwzięcia. 

Opakowania z różnymi rodzajami mieszanek przyszły pocztą  w wielkim pudle. Kilka z paczek z opisem:

A tu krótki filmik z W. w roli głównej

 

Regularnie odwiedzała nas kotka Bożenki, drobne, ale bardzo ładnie umaszczone stworzenie. Co śmieszne, żaden z naszych psów  nie zwracał na nią zbytniej uwagi, a i ona zupełnie się nie bała.  Cześka trochę na nią fukała, ale w zasadzie też jakoś nie przeżywała jej obecności.

W. z miną cierpiętniczą zażądał wskazania miejsca na magnolię. Ja już miałam wybraną lokalizację, na skraju rabaty pod małpiarnią, gdzie już w szpalerze rośnie kalina hordowina Aureovariegata oraz kalina wonna. Magnolia była ładna, tyle że nie ukorzeniona w doniczce, a w jutowym balocie. Posadziliśmy ją tak, żeby widać ją było z okna sypialni. Przeciągnęliśmy wąż i podlaliśmy i ją i sadzone poprzednim razem sasanki.

Po zakończeniu prac ogrodowych zabraliśmy się za pakowanie gratów. Koty pozwoliły się zamknąć w Mrówczanym, więc przygotowania do wyjazdu poszły dość sprawnie. Wody już nie trzeba było zakręcać, poza tym ze względu na wezwanie ustne sądu miałam ponownie się stawić za 10 dni. Ze względu z kolei na moją marną kondycję psychiczną postanowiłam ubiegać się o urlop bezpłatny na cały maj. A co tam! Muszą sobie jakoś poradzić. Ja nie miałam siły już zmagać się z idiotycznymi decyzjami, bałaganem i brakiem koncepcji na rozwiązanie pewnych problemów. Stosowne pismo złożyłam w dyrekcji i czekałam na odpowiedź. Współpracowników uprzedziłam i spotkałam się ze zrozumieniem. Na urlopie dłuższym niż 7 dni roboczych nie byłam chyba od 15 lat. Albo i lepiej. Zatem odpoczynek słusznie mi się należy. Choć podczas tego miesiąca miałam także w perspektywie pewne ustalenia rodzinne dotyczące mamy W., która wymagała stałej i fachowej opieki ze względu na pogarszający się stan zdrowia.

A zatem w oczekiwaniu na nadchodzące wyzwania udaliśmy się w drogę powrotną, co oznacza że : do następnego razu!