Czy to już wiosna ? cz.I

Kochani, minęły święta Bożego Narodzenia, a kolejny wpis na blogu będzie z okresu Świąt Wielkanocnych! No tak to się plotło, że nie było szans na wcześniejszy wyjazd. Za to  potem nastąpiła kumulacja wyjazdów, a nawet.... No, ale nie uprzedzajmy faktów. Zapraszam  na cz. I Mody na Sukces w wydaniu wiejskim :D

W czwartek przedświąteczny planowaliśmy wyjechać jak najwcześniej, ale oczywiście Maszka wybył w nocy i ani go było widu ani słychu. Zapakowaliśmy wszystkie graty, ja podlałam roślinność domową z nadzieją, że da radę przez kilka dni. Rozważaliśmy już wyjazd bez jednego członka załogi, ale w ostatniej chwili bydlak pojawił się pod drzwiami tarasowymi jak gdyby nigdy nic. 

Cześka była już w tymczasowym kojcu, czyli w małym pokoju zwanym w wojskowym żargonie ZOMZem, zatem można było towarzystwo zapakować do kontenera transportowego i władować do samochodu.   

Prognozy pogody nie zapowiadały jakiegoś szalonego wybuchu wiosny, miało padać a konkretnie deszcz bądź śnieg. Guzik mnie to tak naprawdę obchodziło, ponieważ jedyne na czym mi zależało to izolacja od tego wariatkowa w zakładzie pracy. 

Droga minęła w  zasadzie spokojnie poza jednym gwałtownym hamowaniem z uwagi na debila wyprzedzającego z przeciwka i idącego na czołówkę z nami. Przez połowę trasy sypał śnieg. Przezornie zabrałam kawę w termosie, która pokrzepiła w W. w drodze, ale i tak z uwagi na psy skręciliśmy z drogi na Kock w boczną dróżkę oznakowaną „Żabianka 2” Odkąd jeździmy tą drogą miałam, ochotę tam skręcić ponieważ droga wspinała się na wzgórze, a potem niknęła gdzieś w dole, gdzie moim zdaniem powinna być dolina rzeki Wieprz. Wjechaliśmy na wzgórze, z którego nie było widać nic ciekawego, wysiedliśmy wystawiając psy i rozejrzeliśmy się po okolicznych polach. Wiało i zaczął padać deszcz, więc rozpoznanie było dość krótkie. Psy załatwiły swoje sprawy, wsiedliśmy do samochodu i zjechaliśmy do niewielkiej wsi widocznej w dole. Wieś była nieoczekiwanie bardzo malownicza, widać było jakieś sady, które za kilka tygodni pewnie będą wyglądać obłędnie. Wróciliśmy na trasę i dojechaliśmy do Wisznic, mijając po drodze ogromne stado żurawi siedzące na polu i coś najwyraźniej zajadające. W. kupił nam obiad w karczmie. Obiad był od razu do wzięcia, bo jak się wyraziła pani z obsługi, właśnie robili „wynosy”.

W domu oszałamiająca temperatura 4 C, zaczęło także konkretnie  lać.  W. mimo to poszedł do ogrodu na rekonesans, ja zajęłam się zapewnieniem komfortu termicznego czyli  rozpalaniem w piecu i pod kuchnią. Z zadowoleniem stwierdziłam, że w domu panuje zapach neutralny, zatem myszy brak pomimo naszej trzymiesięcznej nieobecności.

Rozpakowaliśmy posiłek, wnieśliśmy zabrane rzeczy. Włączyliśmy wodę i monitorowaliśmy temperaturę w pomieszczeniach. Deszcz padał z różnym natężeniem, więc około 17.00 wpełzłam do łóżka W. z kolei oznajmił, że idzie przycinać krzewy. Z łóżka wygoniło mnie pukanie do drzwi. Bożenka wkroczyła z pretensją, że nas tak długo nie było. Ano takie życie. Mimo najszczerszych chęci nie udało się wcześniej.  Bożenka zakomunikowała, że jej siostra piecze chleb i sprzedaje chętnym. Bochenek za 11 zeta. Zamówiłam zatem żytni. Siostra Bożenki zaopatruje już i urząd gminy i innych amatorów dobrego chleba. Podobno 40 bochenków piecze średnio raz w tygodniu. Zaczyna o 1.00 w nocy, żeby na rano w piątek było. Bożenka zresztą z dumą stwierdziła, że ona już ze dwa lata nie kupuje pieczywa, ponieważ piecze swoje. No wiemy, dostaliśmy parokrotnie po kawałku i byliśmy zachwyceni.  Pogadaliśmy jeszcze chwilę i Bożenka pobiegła do swoich zajęć, a przed świętami  i przed przyjazdem dzieci była w szale przygotowań.

W. wrócił konkretnie zmoczony i stwierdził, że roboty huk. No, to na pewno. Podobno Michał też się pytał, dlaczego tyle czasu nas nie było. Już mieli dzwonić, czy się coś nie stało. Oznajmiłam, że mamy zamówiony chleb z nielegalnego uboju, który Bożenka nam przyniesie. 

W RL zapowiadali poprawę pogody, ale na razie za oknem było  do bani. Poza tym zapowiadali noc konfesjonałów, rzecz dla mnie kompletnie irracjonalną podobnie jak te wszystkie ekstremalne drogi krzyżowe etc. No ale Wielkanoc to okazja to takich przeróżnych dziwacznych imprez katolickich. Poza tym w przerwach reklamowych wojewoda lubelski na zmianę z marszałkiem województwa składali życzenia złożone z napuszonych zwrotów i konotacji religijnych.

W domu dobiło  już do 19 stopni, więc tymczasową spiżarnię zrobiliśmy na werandzie.  Można było już iść spać, bo c.d. niecierpliwił się, żeby już n.